نامه هايي براي ماندگاري

عزیزای مامان، نفسم به نفستان بند است وقتی می بینم لبخندهای شیرینتان از روی صورتتان هیچ وقت محو نمی شود. فرزندانم، دلبندان عزیزتر از جانم  از ملالتهای این روزهای مادری ام برایتان میگویم... از این روزها که از صبح باید به دنبال پاهای کوچک و لرزان شما بدوم و دستتان را بگیرم تا زمین نخورید. به کارهای روی زمین مانده ام نمیرسم این روزها که اتاقها را یکی یکی دنبال من می آیید، به پاهایم آویزان میشوید و آن قدر نق میزنید تا بغلتان کنم، تا آرام شوید. این روزها فنجان چایم را که دیگر یخ کرده، از دسترستان دور میکنم تا مبادا دستهای کنجکاوتان  آن را بشکند و یا دستتان بسوزد. با ناراحتی و ناامیدی سر برگرداندنتان را میبینم که غذایتان را نمیخورید و ...

حسنا خانم میاد بغلم و میگه این چیه پشت چشمت، دست میکشم و میگم چیزی نیست، دوباره دست میکشه و میگه نمیدونی؟ من: نه نمی دونم حسنا: ایندفعه بهت میگم ولی یادت نره به این میگن خط چشم میاد میشینه روی شکمم و میگه چشماتو ببند، بعد انگشت دستش رو توی دهنش میکنه و با آب دهنش خیس میکنه و دوباره محکم میکشه پشت پلکم، با عصبانیت میگه: این خودکار هیچ وقت پاک نمیشه. میگه مامان پی پی دارم، میبرمش دستشویی، میگه مامان بگو پی پی حسنا بیا من: پی پی حسنا بیا حسنا صداش رو کلفت میکنه: من نمیام کار دارم، مامان دوباره بگو پی پی حسنا بیا من: پی پی حسنا بیا حسنا صداش رو نازک میکنه و میگه من نمیتونم بیام، مامان بگو پی پی حسنا بیا من: پی پی حسنا ...

روزهاتون شاد شاد عزیزای دل مامان تابستون و گرماش داره میره و گرمای وجود شما شادی بخش زندگی ماست. حسنا:داداش تف د ریت من: حسنا خانم این چه حرف زشتی بود که به داداش گفتی؟ حسنا: مامان شیطون دولم(گولم) زد بهم دوفت(گفت) به داداش بدو(بگو) تف د ریت من: مگه بهت نگفتم وقتی شیطون میره تو جلدت باید بهش بگی شیطون برو، شیطون برو حسنا: بهش دوفتم(گفتم) برو اما دوفت اول به دادش بدو (بگو) تف دریت تا بعد برم دوقلوها از اول تابستون کلاس ژیمناستیک میرید و حسنا خانم باهاتون ورزش میکنه، صافی کف پای امیرعلی شده کابوس روزها و شبهام، با اینکه میدوم بجز کفی کفش هیچ درمونی نداره، اما آرام و قرار ندارم. حسنا خانم هر شب بیدار میشه و باید بیاد پیش ...